به کارگیری رویکرد فازی در تطابق آنتولوژی و ارزیابی کاربردی آن

هستی شناسی مدلی برای نمایش یک دامنه است و برای استدلال درمورد اشیا و روابط بین آنها در همان دامنه به کار می رود. هستی شناسی معمولا شامل مفاهیم، روابط بین مفاهیم، نمونه ها و ویژگی های مفاهیم است. در سالیان گذشته تعداد هستی شناسی های موجود به شدت افزایش یافته است. وجود این سطح از تنوع، مسئله ادغام و استفاده مجدد از اطلاعات را مطرح می نماید. اگرچه که با بررسی دقیق تر هستی شناسی ها می بینیم که بسیاری از آنها با یکدیگر دارای همپوشانی هستند، اما استفاده از چهارچوب های کاری متفاوت، زبان های متنوع، و از همه مهمتر زوایای دید مختلف برای توسعه و ایجاد آنها باعث می شود تا کشف این شباهت ها و به طور کلی روابط بین مفاهیم مطرح شده در هریک از آنها ساده نباشد. آنچه به عنوان راه حل برای این مشکل مطرح می شود، تطابق هستی شناسی است. اصل این کار بر کشف مطابقت های بین مفاهیم و روابط آنها در هستی شناسی های مختلف و ایجاد نگاشت بین آنها استوار است. در این مطالعه استفاده از استنتاج فازی در کنار هستی شناسی سطح بالای وردنت در تطابق، امکان سنجی شده و نتایج حاکی از این است که استنتاج فازی می تواند به عنوان گزینه ای برای روش های تطابق در نظر گرفته شود.